Ε, φυσικά και Μπορούμε
Σε μια εποχή κρίσης, που η ανεργία και η φτώχεια αυξάνουν ραγδαία,
που ένας μεγάλος αριθμός των συνανθρώπων μας χάνει το ασφαλιστικό του δικαίωμα και την πρόσβαση στα νοσοκομεία και χιλιάδες άνθρωποι οδηγούνται στο περιθώριο, εξαθλιωμένοι και ενοχοποιημένοι,
κάποιοι φίλοι γιατροί
συναντηθήκαμε και αναρωτηθήκαμε, εάν θα μπορούσαμε
να δημιουργήσουμε μια δομή, ένα καταφύγιο για αυτούς τους συνανθρώπους μας
και τολμήσαμε
απέναντι σε όλους και όλες αυτούς και αυτές που τείνουν να πιστέψουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος,
ότι καλά αυτά που λέτε αλλά είναι ρομαντικά, γραφικά, έξω από την πραγματική ζωή και δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Ότι η υγεία και η παιδεία είναι αγαθά που μας ανταποδίδονται μετά από σκληρή δουλειά και που δεν ανήκουν δικαιωματικά σε κάθε ανθρώπινη ζωή.
Ότι έχουμε ξεχάσει να λειτουργούμε σαν ομάδα και να δουλεύουμε συλλογικά.
Συναντηθήκαμε λοιπόν και αρχίσαμε να συζητάμε, στην αρχή για την αναγκαιότητα του εγχειρήματος, μετά για τα πρακτικά, πώς θα βρούμε τους συναδέλφους μας, εθελοντές, χώρο, χρήματα , φάρμακα …………..
Και τον Απρίλιο του 2013 αρχίσαμε να λειτουργούμε. Παθολόγοι, Παιδίατροι, Ψυχίατροι, Φυσίατροι, Καρδιολόγοι, Οφθαλμίατροι, Ορθοπαιδικοί, Ρευματολόγοι, Πνευμονιολόγοι, Ωρλ, Δερματολόγοι, Ουρολόγοι, Γυναικολόγοι, Οδοντίατροι …….. Κι οι ασθενείς. Βλέμματα απελπισμένα, περιφρονημένα, απαξιωμένα και άλλοτε δειλά, κουρασμένα ...
Κι έρχονταν σιγά-σιγά κι άλλοι γιατροί, νοσηλευτές, εθελοντές για τη γραμματεία και τις εκδηλώσεις.
Άνθρωποι με ένα κουτί φάρμακα.
Γιατροί που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν δεχόμενοι ασθενείς στο ιατρείο τους.
Και γίναμε περισσότεροι
Κι αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε, όπως λέει και το τραγούδι. Για το σκοπό που είμαστε εμείς εκεί.
Πώς θα ήταν εάν κάποιος όταν αρρωσταίνει μπορεί να βρίσκει συμβουλή και βοήθεια, φάρμακα και παρηγοριά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει;
Πώς θα ήταν εάν τα παιδιά εμβολιάζονταν και φροντίζονταν τα δόντια τους πριν αρχίζουν να έχουν προβλήματα;
Πώς να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά και τα δικαιώματα;
Πώς να αναλάβει ο καθένας μας με ευθύνη τον εαυτό του και τον διπλανό του σε αυτόν τον αγώνα;
Τι σημαίνει άνθρωπος, πόνος ελευθερία…………. Αλληλεγγύη
Αλληλεγγύη είναι πάνω από όλα σχέση. Ισότιμη σχέση. Είναι ευθύνη Για τον εαυτό και τον άλλον. Είναι ανάγκη να αναλάβουμε τον εαυτόν μας μέσα στην ομάδα και μέσα στον κόσμο.
Είμαστε άνθρωποι. Είμαστε μαζί.
Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά. Τον άνθρωπο. Τη ζωή.
Μπορούμε
΄Ανθρωποι αυτής της πόλης, συνάδελφοι γιατροί, γονείς, εκπαιδευτικοί εργαζόμενοι με την
ηθική και υλική σας στήριξη (εθελοντική προσφορά, οικονομική ενίσχυση, εξοπλισμό, φαρμακευτικά αναλώσιμα , γραφική υλη κ.λπ
) μπορούμε.
Η λειτουργία του Κοινωνικού Ιατρείου είναι μια πραγματικότητα
Όλοι μαζί μπορούμε.
Δράση 63η: Ιάματα και θάματα ή ...αλλιώς, γνωριμία με την οικογένεια Ασκληπιού! ( δράση για ενήλικες - 1η συνάντηση)
