Οι Άγιοι της γης.

Ουαί υμήν καθάρματα /Τραπεζιτών αδίκων όπου/
τους φόρους θέλετε/ των διαφόρων σύκων.
Σουρής.

Το θέμα τον αγροτών είναι επίκαιρο,  γι αυτό είναι ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στους αγρότες που γνώρισα στην Νεμέα τα χρόνια που έζησα εκεί .
Δεν υπάρχει πιο σκληρή δουλειά γεμάτη αγωνία και καρδιοχτύπι από την δουλειά των  αγροτών κυρίως αυτών που δεν έχουν τα μέσα.
Δεν έχω ακούσει κανέναν  άνθρωπο πριν κοιμηθεί  να κοιτάζει τον έναστρο χειμωνιάτικο ουρανό και να μην τον πιάνει ο ύπνος ." Κι αν πέσει πάγος και κάψει τα αμπέλια;"
Όταν εμείς κάναμε ηλιοθεραπεία αυτοί έτρεμαν  μην έλθει  λίβας και "λιβακώσουνε" τα σταφύλια. Οι πολλές βροχές  ορισμένους   μήνες  τους φόβιζαν γιατί θα τους τα  σάπιζε.
Και ο χιονιάς ήταν επιζήμιος γιατί τους τα πάγωνε.
 

Ή Θανασούλα η Χριστούλια ήταν λεβέντισσα ,γερόντισσα, που δούλευε μαζί με τον κυρ Θανάση τον άντρα της στα αμπέλια του κάμπου. Μιλούσε για τα νιάτα τους με ιστορίες που έκρυβαν κόπο πόλεμο αγωνία πόνο και το δάκρυ κατρακυλούσε εύκολα αφού οι αυλακιές στο πρόσωπο της ήταν πολλές και βαθιές. Δεν γελούσε, μόνο χαμογελούσε και στα μάτια της ξεχείλιζε  η υπομονή κι ή αγάπη. Ένα πνεύμα αγαθό που όλα τα πρόφταινε χωρίς παράπονα.

" ουαί δυνάσται τύρρανοι Ελλάδος νηστικής"
Την έδειραν ανεμόβροχα μεσοκαμπίς  και χιόνια ,Πρωτοβρόχια την μούσκεψαν στον κάμπο μαζί με τον ζευγολάτη σύντροφο της, συννεφόκαμα το θέρος την έπνιξε στο θέρο και στα αλώνια και όλα τ' άντεξε. Με τα χέρια τους και μια απαρχαιωμένη φρέζα προσπαθούσαν να βγάλουν τον επιούσιο.
Τα κατάφεραν μια χαρά και έκαναν μια πολύ όμορφη οικογένεια. Ποτέ όμως δεν σήκωσαν κεφάλι, δεν μπόρεσαν μέχρι να πεθάνουν  να αισθανθούν "μεγάλοι". Τα σημάδια  της ταλαιπωρίας στο πρόσωπο και το σώμα τους ήταν έντονα αλλά την ψυχή τους την είχαν κρατήσει ακμαία.
Κάθε χρόνο στο μαγκανοπήγαδο, στη μάχη με τη γη και τα θεριά της. Τους είχα δει να κάνουν "χαράκι" και να σέρνονται γονατιστοί από κούτσουρο σε κούτσουρο, να ψεκάζουν με την ψεκαστήρα ένα μπλε υγρό , στρέμματα ολόκληρα με σταφίδα και αμπέλια. Τα λιπόσαρκα κορμιά τους σήκωναν  βάρη πολλαπλάσια του δικού τους βάρους και  έγερναν σαν την καλαμιά στο φύσημα του ανέμου.  

Να ξεφυλλίζουν, να κορφολογάνε, όχι μια φορά  ,αξημέρωτα να σκάβουν γύρω  γύρω τα κούτσουρα και να βγάζουν τα χέρια τους αίμα. Ερχόταν και η ευλογημένη ώρα να τρυγήσουν, αν τους τα είχαν αφήσει τα στοιχειά της φύσης καρπό ,αλλά και εκεί ο κόπος δεν περιγράφεται. Μια φορά μόνο πήγα να βοηθήσω  και έπαθα ακατάσχετη ρινορραγία.
 

 Ποτισμένα όλα με ιδρώτα ,πόνο και αίμα. Αγωνία  μετά για την τιμή του "έμπορα" ,για τον καιρό γιατί ή βροχή τους έπαιρνε την σοδειά από τα αλώνια ,ή τους σάπιζε τα κρασοστάφυλα και πάει ο ετήσιος κόπος  . Συνήθιζε να δαγκώνει τον δείκτη του δεξιού της χεριού  με τα λιγοστά δοντάκια που τις είχαν απομείνει για να δείξει τον πόνο  που της προκαλούσε ή καταστροφή και μετά, άντε πάλι στεναχώρια για την αποζημίωση.
 

Ή Ιατρική περίθαλψη για τους αγρότες για πολλά χρόνια ήταν ανύπαρκτη.
Παραπονιόταν για αδικίες στην κατανομή της επιδότησης αλλά ή φωνή της δεν έφθανε στα αυτιά των αρμοδίων γιατί δεν ήταν παράγοντας. Οι αγρότες οι μικροί δεν αποζημιώνονται με τίποτα , οι αγωνίες και ο σωματικός κόπος δεν πληρώνονται με τίποτα.
 

Εδώ θέλω να πω πως οι διαπλεκόμενοι κομματικοί συνδικαλιστές των αγροτικών συλλόγων έκαναν λάθη και  δεν πρόσεξαν το καλό των απλών αγροτών αλλά το προσωπικό τους συμφέρον. Δεν μπορώ να φανταστώ τους αγρότες που άναβαν με τα χιλιάρικα  τα πούρα τους ,δίπλα στου "αγίους της γης" που πλήρωσαν με την υγεία τους όλα αυτά τα βάσανα . Νιώθω πολύ άσχημα όταν τους θυμάμαι δύο γεροντάκια  να συνεχίζουν να δουλεύουν για να  βοηθάνε ,γιατί οι άδικοι πολιτικοί μας, έκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
 

Τώρα που τους σκέπτομαι λυπάμαι που πόνεσαν  τόσο. 

Από τον αγώνα των σημερινών  αγροτών ,τους αγρότες αυτούς θέλω να δω δικαιωμένους  .
Αιωνία ή μνήμη των απανταχού Αγίων της  γης.
 

Μαρία Χρισταρά Σπυρογιαννάκη

Ημέρα της αγάπης, 2016

Την Κυριακή 14/2  γιορτάσαμε την ημέρα της αγάπης με μουσική από την ορχήστρα του Δήμου Λουτρακίου.
Ή βραδιά ήταν αφιερωμένη σε μελωδίες από κλασικές ταινίες με θέμα τον έρωτα .
Ακούστηκαν μουσικές από τις ταινίες: Όσα παίρνει ο άνεμος,Πέρα από την Αφρική, Ιστορία Αγάπης ,Ρωμαίος και Ιουλιέτα ,Τιτανικός Το φάντασμα της Όπερας ,Ζωή σαν Τριαντάφυλλο κ.α
Ταξίδεψαν οι προσκεκλημένοι στο όνειρο και ο πόνος για τα όσα γίνονται γύρω μας εχάθη.
Γέμισε ή αίθουσα αρώματα ,χρώματα, εικόνες μια νύχτα που ή πατρίδα δοκιμάζεται με τον Ισθμό κλειστό και τον κόσμο να ταλαιπωρείται ,μια ομάδα νέων παιδιών έδωσε ελπίδες στους θεατές, που χειροκρότησαν  παρατεταμένα τις ερμηνείες.Πειθαρχημένο σύνολο ,υπάκουο στη μπαγκέτα του μαέστρου απέδωσε γλυκά τα δύσκολα έργα .
Όμορφα πρόσωπα νεανικά, έπαιξαν με υπευθυνότητα  σοβαρότητα και χάρη προσηλωμένα στην παρτιτούρα και στα χέρια του μαέστρου.
Απίστευτο αποτέλεσμα γιαυτό και ο κόσμος ήταν γενναιόδωρος σε αντίθεση με τον Δήμο που προσέφερε στους σολίστες από ένα τριαντάφυλλο(!)
Ήταν ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στην κινηματογραφική μουσική, που ερμήνευσε ή φιλαρμονική Λουτρακίου πλαισιωμένη από σπουδαίους σολίστες.
   Κλασική κιθάρα Βασίλης Πιερρακέας,ακορντεόν Παναγιώτης Ζαφειρίου , Θέη Σταύρου σοπράνο ,Ζαφείρης Κουτελιέρης βαρύτονος. Ο Σπύρος Μουρίκης με το κλαρινέτο του ζωγράφισε, όπως και ή Κατερίνα Παντελέων με το φλάουτο.
Διευθυντής   ορχήστρας ο ταλαντούχος μαέστρος Πελοπίδας Μαυρόπουλος.
Ή κρίση στον τόπο μας δεν είναι οικονομική μόνο, είναι και ηθική και πνευματική και να που ο Δήμος Λουτρακίου βρήκε τον καλύτερο και του εμπιστεύθηκε τον πολιτισμό των νέων . Μόνο αυτοί οι άνθρωποι θα σώσουν την χώρα ,αυτοί που δεν βλέπουν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον έχουν το χάρισμα να εμπνέουν τα νέα παιδιά και να τα δίνουν όλα για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Το Λουτράκι έχει ένα κόσμημα τον Πελοπίδα Μαυρόπουλο και πρέπει να είναι πολύ περήφανοι οι άνθρωποι του Δήμου γιαυτό
Η κοινωνία μας  θα ωφεληθεί πολύ από αυτόν στα επόμενα χρόνια,
γιατί το παιδί αυτό εκτός από το χάρισμα έχει και τα κότσια να παλεύει για το καλύτερο.

Θερμά συγχαρητήρια.
Μαρία Χρισταρά-Σπυρογιαννάκη

Αφεντικά και δούλοι σ.... γινήκαν ούλοι (παροιμία του λαού)

Στο συλλαλητήριο της Πέμπτης δεν κατέβηκα ,γιατί χρόνια τώρα έχω  καταλάβει ότι ή δύναμη του πολίτη είναι στο χέρι του ,την ώρα που μπαίνει μέσα στο  μπλε παραβάν.  Ή πολιτική ήττα της κυβέρνησης ,που ψηφίστηκε με πρόγραμμα υπέρ του λαού και πράττει τα αντίθετα ,κατέβασε τον κόσμο στον δρόμο και πολύ σωστά.  Άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους ,την ασφάλεια τους,τις συντάξεις τους τις κοινωνικές παροχές βγήκαν για να υπενθυμίσουν  στους κυβερνήτες τα ψέμματα που είπαν για να πάρουν την εξουσία.

  Είχα όμως και την ευκαιρία να δω από φωτογραφίες πρόσωπα που τα τελευταία χρόνια ήταν παράγοντες των κυβερνήσεων  που πέρασαν ,και δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν πριν τον γκρεμό, τη καταστροφή της πατρίδας μας. Είδα τους περισσότερους που εξέδωσαν άδειες οικοδομικές παράνομων κτηρίων με αποτέλεσμα να χαθούν εκατομμύρια εισφορών στο ΙΚΑ.  Είδα γιατρούς που όταν με εξέτασαν ποτέ δεν έδωσαν μια απόδειξη με αποτέλεσμα να μην μπαίνουν στα ταμεία του κράτους χρήματα που θα πήγαιναν για την στήριξη των κοινωνικών δομών. Ήταν εκεί και πολλοί που την περίοδο των τρελών δανείων που χορηγούσαν οι τράπεζες ,προκειμένου να κερδίσουν, δεν τόλμησαν να προστατέψουν τους ανίδεους που έπαιρναν τα δάνεια και σήμερα βρίσκονται καταχρεωμένοι ,ενώ έχουν ορκισθεί ότι θα υπηρετούν το δίκαιο.   Επαγγελματίες είδα που την ταμειακή μηχανή την έχουν για μπιμπελό στο μαγαζί τους .  Πολλοί από τους παραπάνω ο φακός τους απαθανάτισε την ώρα που από την πολλή στεναχώρια τους χασκογελάνε.
 
  Είδα όμως νέους επιστήμονες με πολλούς τίτλους σπουδών  που πραγματικά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ότι οι άνθρωποι της συντεχνίας τους φταίνε που τόσα χρόνια ενώ έβλεπαν ότι έρχεται το κακό  νόμιζαν ότι αυτούς δεν θα τους άγγιζε. Πρώτη φορά μεροκαματιάρηδες   φτωχοί συνταξιούχοι με πάμπλουτους συμπολίτες κατέβηκαν στον δρόμο για τον ίδιο λόγο, το συνταξιοδοτικό .Οι πρώτοι για το ξεροκόμματο οι δεύτεροι για το παντεσπάνι.  Σχήμα οξύμωρο ακόμα και σαν εικόνα.
 
  Που να ήξερα ότι όταν ήμουν είκοσι χρόνων στην Καλαμάτα ,κάτω από ένα μπαλκόνι  με δύο μωρά, ότι ο πολιτικός που μιλούσε στο μπαλκόνι και έλεγε για δωρεάν παιδεία, υγεία, περήφανα γηρατειά, θα έβρισκε πολλούς από αυτούς που είδα στις φωτογραφίες σήμερα, συνεργούς για να φέρουν την καταστροφή στην χώρα και την υποδούλωση μας στους δανειστές.  Το περίεργο είναι ότι σε οποίο κόμμα και αν ανήκαν, η διαπλοκή τους ένωνε,και έτσι το πανηγύρι κράτησε σαράντα χρόνια . Αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή της διάλυσης της Ελλάδας για ίδιον όφελος σήμερα φιγουράρουν σε πρώτο πλάνο με τα πλακάτ.
 
 Θα μπορούσα να χαμογελάσω με αυτήν την εικόνα αλλά ή θλίψη που μου έφεραν τα φαιδρά πρόσωπα τους δεν επέτρεψαν ούτε σε έναν μυ να συσπαστεί. Καημένη πατρίδα οι περισσότεροι που προθυμοποιήθηκαν να σε υπηρετήσουν σε πούλησαν και τώρα ζητούν το διάφορο.Η ήττα της "πρώτη φορά αριστερά"γκρέμισε τις επιθυμίες μας ,τις ελπίδες μας ,όμως είμαι σίγουρη  ,θα βρεθούν άνθρωποι που θα γυρίσουν πίσω στις αξίες και θα κλείσουν όλους αυτούς στο χρυσό τους ντουλάπι να μην τους ξαναδούμε.

  Το κακό είναι ότι θα κατακρημνιστούν ζωές εν τω μεταξύ.

  Μαρία Χρισταρά-Σπυρογιαννάκη