Αυτήν την παράσταση δεν την είδα. Ευτυχώς, την έζησα. Η δεδομένη απουσία του Μανδρακούλου των προηγούμενων παραστάσεων(που θα ήταν αναντικατάστατη σε κάθε άλλη περίπτωση) έφερε το θέμα σε συζήτηση ανάμεσα στα μέλη της χορωδίας, κάπου εγώ είπα πως θέλω να συμμετάσχω, η Σοφία με πρότεινε στην Φάλια και έτσι εγινε το "κονέ".
Δεν θα πω τίποτα λοιπόν για την παράσταση, εφόσον δεν την έχω δει, ας μιλήσουν όσοι έχουν λόγο και γνώμη. Εγώ μόνο θα πω πώς την έζησα. Πόσο ευχαριστήθηκα την πρώτη μου φορά πάνω σε σκηνή να τραγουδάω , να χορεύω, να κάνω περίεργες κινήσεις και να είμαι ο αρχηγός των Καλικατζαραίων. Πόσο σημαντικό ήταν να καθοδηγούμαι σωστά με την απαραίτητη αίσθηση ελευθερίας που απαιτείται για να μην αισθανθώ "μικρός" ή "λίγος". Πόσο θαυμασμό τρέφω για τις δύο δασκάλες των παιδιών μας και όλων μας για την οργανωμένη δουλειά που έκαναν μήνες τώρα για να πετύχουν τον συντονισμό 100 και πλέον ανθρώπων στην σκηνή. Πόσο όμορφη αίσθηση είναι να βλέπεις παιδιά και μεγάλους να αυτοπροσδιορίζονται σαν μέλη μια ομάδας, μιας κοινότητας.
Για όλα αυτά τα ωραία και σπουδαία που αισθάνθηκα όλες τις μέρες, και τις προετοιμασίας και των παραστάσεων, μόνο ευχαριστίες έχω. Κυρίως στην Φάλια Παπαγιαννοπούλου, υπεύθυνη του όλου project και δασκάλα της μουσικής("αρκεί να ακούγεται το κείμενο" μου είπε κάποια στιγμή) και την Μαργαρίτα Μπόντζου, συνυπεύθυνη και δασκάλα του χορού( "αυτά τα χέρια θέλουν μάθημα μπαλέτου" ) αλλά και τον Γιάννη, τις opus femina, όλα τα παιδιά των χορωδιών, τους μουσικούς και όλους όσους με βοήθησαν να αισθανθώ άνετα, σε μια πολύ άβολη για μένα και τον χαρακτήρα μου κατάσταση.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους. Σας εύχομαι να συνεχίσετε να παλεύετε έτσι, σαν ομάδα, σαν παρέα, σαν οικογένεια. Σας ευχομαι επίσης πολλές επιτυχίες στο μέλλον. Φάλια και Μαργαρίτα, τα παιδιά μας είναι σε σπουδαία χέρια. Σας ευχαριστώ.
Καλή Χρονιά σε όλους
Μανδρακούλος 2014
Δεν θα πω τίποτα λοιπόν για την παράσταση, εφόσον δεν την έχω δει, ας μιλήσουν όσοι έχουν λόγο και γνώμη. Εγώ μόνο θα πω πώς την έζησα. Πόσο ευχαριστήθηκα την πρώτη μου φορά πάνω σε σκηνή να τραγουδάω , να χορεύω, να κάνω περίεργες κινήσεις και να είμαι ο αρχηγός των Καλικατζαραίων. Πόσο σημαντικό ήταν να καθοδηγούμαι σωστά με την απαραίτητη αίσθηση ελευθερίας που απαιτείται για να μην αισθανθώ "μικρός" ή "λίγος". Πόσο θαυμασμό τρέφω για τις δύο δασκάλες των παιδιών μας και όλων μας για την οργανωμένη δουλειά που έκαναν μήνες τώρα για να πετύχουν τον συντονισμό 100 και πλέον ανθρώπων στην σκηνή. Πόσο όμορφη αίσθηση είναι να βλέπεις παιδιά και μεγάλους να αυτοπροσδιορίζονται σαν μέλη μια ομάδας, μιας κοινότητας.
Για όλα αυτά τα ωραία και σπουδαία που αισθάνθηκα όλες τις μέρες, και τις προετοιμασίας και των παραστάσεων, μόνο ευχαριστίες έχω. Κυρίως στην Φάλια Παπαγιαννοπούλου, υπεύθυνη του όλου project και δασκάλα της μουσικής("αρκεί να ακούγεται το κείμενο" μου είπε κάποια στιγμή) και την Μαργαρίτα Μπόντζου, συνυπεύθυνη και δασκάλα του χορού( "αυτά τα χέρια θέλουν μάθημα μπαλέτου" ) αλλά και τον Γιάννη, τις opus femina, όλα τα παιδιά των χορωδιών, τους μουσικούς και όλους όσους με βοήθησαν να αισθανθώ άνετα, σε μια πολύ άβολη για μένα και τον χαρακτήρα μου κατάσταση.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους. Σας εύχομαι να συνεχίσετε να παλεύετε έτσι, σαν ομάδα, σαν παρέα, σαν οικογένεια. Σας ευχομαι επίσης πολλές επιτυχίες στο μέλλον. Φάλια και Μαργαρίτα, τα παιδιά μας είναι σε σπουδαία χέρια. Σας ευχαριστώ.
Καλή Χρονιά σε όλους
Μανδρακούλος 2014
