Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΜΚΟ Ή Η ΜΚΟ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ;

Διάβασα στις τοπικές εφημερίδες μια είδηση που με έκανε να βγω από τα ρούχα μου .
 

 

3.440 ευρώ θα δοθούν από το Δήμο για ψυχαγωγική εκδήλωση των απόρων ,η όποια θα διοργανωθεί από την ΜΚΟ ΌΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ. Μέχρι εδώ πολύ καλά , γιατί αυτή την μαύρη περίοδο που διανύουμε οι ψυχαγωγικές εκδηλώσεις είναι απαραίτητες για να μην τρελαθούμε . Ένα ξένο συγκρότημα  έλεγε το άρθρο ,θα αναλάβει να διασκεδάσει τους απελπισμένους που περιθάλπει η ΜΚΟ !!!

Μπράβο στους συμβούλους που διαφώνησαν με αυτή την απόφαση του Δ .Σ του Δήμου Κορινθίων, γατί έχω πικράν πείρα  από παλιότερη εκδήλωση της πιο πάνω οργάνωσης. Σε αυτές τις δύσκολες εποχές για όλους μας, έκλεισε αίθουσα στο Χίλτον το χειμώνα  και βράβευσε παράγοντες του ποδοσφαίρου και άλλων αθλημάτων. Μια ανούσια εκδήλωση  χωρίς περιεχόμενο που κάθε γνωστικός άνθρωπος καταλάβαινε πως υπηρετούσε άλλους σκοπούς, από αυτούς που θα έπρεπε να υπηρετεί . Εξαιρώ βέβαια τα λόγια των βραβευθέντων που μιλούσαν για ελπίδα οι περισσότεροι .Έλεγαν πως μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα στην πατρίδα μας ώστε να μην υπάρχουν φτωχοί.

Και ΜΚΟ θα συμπλήρωνα εγώ .

Το σκανδαλώδες είναι πως ο Πρόεδρος της ως άνω οργάνωσης,  επαναλάμβανε από μικροφώνου πρόσκληση σε όλους για να παρευρεθούν στo Γκάλαξι του Χιλτον το ίδιο βράδυ. Το Γκάλαξι είναι πολυτελής αίθουσα στην ταράτσα του ξενοδοχείου ,όπου εκεί πηγαίνουν μόνο όσοι  έχουν πολύ υψηλά εισοδήματα και θέλουν να περάσουν ωραία έχοντας την Αθήνα στα πόδια τους. Για να το πω απλά για τους περισσότερους από εμάς το φαγητό στο εστιατόριο αυτό ,ακόμα και ο καφές, είναι απαγορευτικά. Στην εκδήλωση στο Γκάλαξι  θα βραβεύονταν οι χορηγοί της ΜΚΟ. Σχήμα οξύμωρο βοηθάω κάποιον και αυτός ξοδεύει τα μισά για να  με βραβεύσει.

Από παιδάκι ήξερα ότι όταν δίνεις βοήθεια σε κάποιον δεν πρέπει να το ξέρει κανείς   και κυρίως δε δεν πρέπει να περιμένεις ανταπόδοση. Ο πάτερ Νεκτάριος ο μεγάλος δάσκαλος ο σοφός και ταπεινός υπηρέτης του Θεού,  μας έλεγε στο κατηχητικό: "Παιδιά μου όταν δίνετε με το δεξί χέρι να μην το ξέρει ούτε το αριστερό ,έτσι λέει ο Κύριος." Άλλαξαν τα χρόνια και οι Αλληλέγγυοι έγιναν εταιρίες με προέδρους που θέλουν να φαίνονται σε φιέστες και γιορτές.

Από την άλλη δεν κακίζω  και τους συμβούλους που είπαν "ναι" για τα 3.440 ευρώ στην τοπική  UNESCO γιατί μετά θα  μπορούσαμε να τους κακολογούμε ως ανάλγητους. Τους αναγκάζουμε  πολλές φορές με τα αιτήματα μας να κάνουν αψυχολόγητες ενέργειες. Όλα για τις ψήφους.
Υπάρχουν τοπικά σχήματα που είναι σε θέση να ψυχαγωγήσουν τους συνανθρώπους μας ,χωρίς αμοιβή, και τέτοια έχει ο Δήμος πολλά και υψηλού επιπέδου. Αυτό θα πει αλληλεγγύη και να καλέσει τον κόσμο να μαγειρέψει και να δεξιωθεί τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας, η UNESCO του Πειραιά και των Νήσων. Και ο Δήμος ας δώσει τα 3.440 ευρώ για την πραγματική ανακούφιση των αναξιοπαθούντων, στηρίζοντάς τους με είδη πρώτης ανάγκης μέσα από τις δομές του.

Η αγάπη όλα τα καλύπτει εκτός από την ματαιοδοξία των παραγόντων ορισμένων "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ" .

Μαρια Χρισταρά  Σπυρογιαννάκη.

Τα παιδιά της Φιλαρμονικής

Στις 27/3 ημέρα Κυριακή 11 η ώρα το  πρωί το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα γέμισε με παιδιά.
Ο κ Χρήστος Καλούδης, πρώτο κόρνο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε ειδικό σεμινάριο, θα τους μάθαινε τα μυστικά του οργάνου ,που ξεκίνησε στην αρχική του μορφή το 1470 περίπου για να μεταφέρει με τους ήχους του μηνύματα  απ' το ένα μέρος στο άλλο, γι 'αυτό  και το Ταχυδρομείο το έχει ως σήμα του.

Είδα νεαρές κοπέλες μοντέρνες  και  νέους με ζωηρό βλέμμα  να παρακολουθούν με ενδιαφέρον   τον  δάσκαλο να τον κοιτούν στα μάτια και μετά να κάνουν ερωτήσεις καίριες ,που άνοιγαν συζητήσεις που κράτησαν πάνω από δύο ώρες. Στο τέλος ένας ένας ανέβαινε στη σκηνή και έπαιζε με  κόρνο   χωρίς κλειδιά, όπως πρωτοπαρουσιάστηκε, μια μελωδία του Μπετόβεν. Με τρακ υπό το αυστηρό αλλά τόσο τρυφερό βλέμμα του κύριου Καλούδη, όλοι έβγαλαν το κομμάτι, χειροκροτούμενοι από τους συμμαθητές τους.


Πλησίασα μερικά παιδιά και τα ρώτησα πως αγάπησαν ένα όργανο που είναι σπάνιο, που δεν είναι ο ήχος του καθημερινά στα αυτιά μας. Μου απάντησαν με ενθουσιασμό ο «κύριος», μας έκανε να το αγαπήσουμε,  είναι τόσο καλός και μεταδοτικός στη γνώση που σκεφτόμαστε να πάρουμε πτυχίο στο κόρνο, είναι πολύ ωραίο όργανο!!! Εξεπλάγην.

Πάνω από διακόσια παιδιά παρακολουθούν μαθήματα στο Ωδείο του Δήμου  Λουτρακίου. Εμφανίζεται η Φιλαρμονική και νομίζεις πως έχεις μπροστά σου συμφωνική ορχήστρα. Μπράβο στον Δήμο που νοιάζεται για την νεολαία της πόλης του .
Ένα σχόλιο όμως που διάβασα σε κάποιο ηλεκτρονικό μέσο την 25 Μαρτίου , έλεγε πως οι καθηγητές του Ωδείου είναι πάνω από δύο χρόνια απλήρωτοι!  Μου κίνησε   την περιέργεια  και ρώτησα  να μάθω  αν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αυτές οι οικονομικές συνθήκες εργασίας  για τους καθηγητές στο Ωδείο.

Πάνω από δύο χρόνια οι καθηγητές απλήρωτοι , χωρίς συμβάσεις, δουλεύουν γιατί σκέπτονται αυτά τα νέα παιδιά, τους μαθητές  τους και γιατί κάθε χρόνο τους υπόσχονται  οι υπεύθυνοι πως θα τελειώνει αυτό το καθεστώς. Διερωτήθηκα πως αν είναι αυτό αλήθεια ,πώς ανεβαίνουν χωρίς αιδώ στις εκδηλώσεις οι παράγοντες και με βαρύγδουπα λόγια μιλάνε για έργο  που επιτελείται στο Δήμο, και ξεχνούν να ευχαριστήσουν τους άμισθους δασκάλους;


Αδικία μεγάλη κύριοι να κρατάτε χωρίς πληρωμή τους ανθρώπους αυτούς, που αποδεδειγμένα προσφέρουν και μάλιστα σε παιδιά. Σκέφτομαι καμιά φορά πως θα νιώθει ένας νέος ταλαντούχος ,που σπούδασε στο Πανεπιστήμιο, όταν  η Αρχή που υπάρχει για να προστατεύει ,να υπηρετεί  τον πολίτη,  προσβάλει την προσωπικότητα του, κρατώντας τον να εργάζεται επί χρόνια χωρίς πληρωμή .
ΑΠΑΓΟΗΤΕΥΣΗ   ΝΤΡΟΠΗ.


Ορίστε κύριοι πως φέρονται στα παιδιά μας οι άρχοντες , παιδιά  όλων μας είναι οι αδικούμενοι κατάφορα μουσικοί δάσκαλοι της φιλαρμονικής του Δήμου Λουτρακίου. Ελπίζω πως θα πάρουν οι άνθρωποι τα χρήματα τους και δεν θα χρειαστεί να διαταραχθούν οι σχέσεις των παιδιών με τους σπουδαίους δασκάλους τους που έρχονται μάλιστα πολλοί από την Αθήνα με δικά τους έξοδα.
Αυτόν τον κόσμο φτιάξαμε και μετά παραπονιόμαστε πώς οι ξένοι είναι ανάλγητοι όταν η Αδικία ξεκινάει από το «σπίτι» μας.

Μαρία Χρισταρά