Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Αγκαλιές





Την Πέμπτη ήταν ή ημέρα της αγκαλιάς ,το έμαθα με καθυστέρηση   δύο ημερών και  σκέφτηκα πως μπορεί να περάσει μέρα χωρίς αγκαλιά;

Την Πέμπτη όμως μου συνέβη κάτι που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.  Κάποιος μέχρι χθες "φίλος" με στενοχώρησε χωρίς να του έχω δώσει κάποια αφορμή, έβγαλε την πικρία του επιτιθέμενος σε εμένα. Αποτέλεσμα να αισθανθώ πολύ άσχημα και το βράδυ στον ύπνο μου είδα την μάνα μου που με αγκάλιασε σφιχτά και παρατεταμένα και ω του θαύματος ή στεναχώρια μου μετριάστηκε.


 Αγκαλιά παίρνω την Μαρία και δεν χορταίνω να σφίγγω το εφηβικό κορμάκι της ,ακούγοντας την καρδούλα της να φτερουγίζει. Αγκαλιάζω την Αθανασία που γελάει και μου λέει ναζιάρικα ,έλα, έλα γιαγιά φτάνει ,φτάνει ,ενώ σφίγγεται πιο πολύ κοντά μου. Στην αγκαλιά μου χάνεται ο μικρός Αλκιβιάδης που μοσχοβολάει μόσχο και γαρύφαλλο και αφήνεται στα χάδια και τα φιλιά μου κάνοντας μου γλυκές γκριμάτσες και σκέρτσα.


 Αγκαλιές κάνω με τους αγαπημένους μου φίλους θέλοντας να πάρω την θετική τους ενέργεια και την ζεστασιά της ψυχής τους. Τις αγκαλιές των παιδιών μου τις έχω στερηθεί από τότε που μεγάλωσαν και κοίταξαν να αυτονομηθούν. Εντύπωση όμως μου κάνει  κάθε φορά που αγκαλιαζόμαστε   πόσο έχουν μεγαλώσει και τώρα χωράω εγώ στην αγκαλιά τους.
 
Πως να μην αναφέρω τις αγκαλιές του αγαπημένου μου σαρανταπέντε χρόνια που με ζέσταναν ,με ισορρόπησαν και με βοηθούν να αντιμετωπίσω την δύσκολη ανηφόρα των γηρατειών. Αγκαλιές ευγνωμοσύνης  από ανθρώπους που τους βρέθηκα με τις ελάχιστες δυνάμεις που είχα μου έχουν μείνει ανεξίτηλα στη ψυχή μου. Αγκαλιές ενθουσιασμού ,από στιγμές διασκέδασης,σε γάμους βαφτίσια αλλά και αγκαλιές ένδειξης συμπόνιας που έφερναν ανακούφιση,σε αρρώστιες απώλειες αγαπημένων ανθρώπων που γίνονταν βάλσαμο και μείωναν τον πόνο. Αγκαλιά από πνευματικούς ιερούς πατέρες που έμοιαζαν ανοιχτά ουράνια ,χάδι στην ψυχή έχω καταγεγραμμένες .

Αγκαλιές, μην διστάσετε. να δίνετε και να παίρνετε και μην περιμένετε την 21/1 που είναι αφιερωμένη σ' αυτές για να απλώσετε τα χέρια και να σφιχταγκαλιαστείτε. Αφιερώνουν μια ημέρα σε κάτι που τείνει να χαθεί ,φαίνεται ότι και οι αγκαλιές χάνονται σιγά σιγά ή γίνονται πιο χλιαρές και έτσι μας δίνουν μια μέρα που μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να αγκαλιαζόμαστε . Ας βάλουμε στο πρόγραμμα μας την αγκαλιά για να αισθανόμαστε τον χτύπο της καρδιάς των ανθρώπων μας που θα μας κρατάει ψυχικά ζεστούς.

Αγκαλιές,Αγκαλιές,Αγκαλιές σε αυτή την κρύα από αισθήματα εποχή μας,για να  αντέξουμε την σκληρή πραγματικότητα.

  Μαρία Χρισταρά-Σπυρογιαννάκη

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Όλοι μαζί

Το απόγευμα της Παρασκευής ήταν βαρύ ,βροχερό ,που και που μόνο κάνα πουλάκι πέταγε στον ουρανό αλλά μόνο για μικρή διαδρομή.
Ένα αστραπόβροντο έσχισε τα ουράνια και έφερε αναστάτωση στα σωθικά μας.Μια γυναικεία φωνή ούρλιαξε "ο Θεός δεν θα μας αφήσει ο Θεός "και όρμησε προς το μπαλκόνι.
Από εκείνη την ώρα και έως το επόμενο μεσημέρι ή γυναίκα ή ΜΑΝΑ ούρλιαζε. ΕΣΠΑΣΕ
Με μεγάλες προσπάθειες ανθρώπων αλληλέγγυων τελικά κατέληξε στο Δαφνί, που το προηγούμενο βράδυ είχαν αρνηθεί να την νοσηλεύσουν.
Μια χαρά γυναίκα νοικοκυρά καλή μάνα ,δουλευταρού είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς για το καλό του παιδιού της.  Εδώ και πέντε χρόνια  όταν την ρωτούσες τι κάνεις, έλεγε δεν ΥΠΑΡΧΩ
Πέντε χρόνια άνεργος ο πενηντάχρονος άντρας της και αυτή με έναν μισθό να πληρώνει 270 €ενοίκιο όλους τους λογαριασμούς ,τα προς το ζειν και τα έξοδα του δεκαπεντάχρονου παιδιού της.
Νιώθω απαίσια γιατί έχω θέρμανση και ένα πιάτο φαγητό όσο
υπάρχουν Λίνες.
Δεν μπορώ να σκέφτομαι τους άρχοντες στα μέγαρα με τα βελούδα και οι Λίνες να βρίσκονται στα ψυχιατρεία.
Όλοι μας εξαντληθήκαμε με τους ανόητους πολιτικούς μας που μας έφεραν σε αυτή τη θέση, αλλά αυτό που έζησα αυτές τις ημέρες δεν μου επιτρέπει να σιωπήσω.
Όλοι μαζί για να μην στέλνουμε μανάδες ,πατεράδες, γέροντες στα άκρα .Να συσπειρωθούμε ,εμείς οι απλοί άνθρωποι ,αφήσετε τους άλλους να σκέπτονται τα πλούτη τους που μπορεί μερικοί να απόκτησαν παράνομα ή τις δουλίτσες τους που πήραν γιατί είχανε τα μέσα από τον μπαμπά.
Να ρωτάμε ο ένας τον άλλον ξέρεις κανέναν που μπορώ να στηρίξω;  Όχι πάντα με χρήματα .
Γιατί σας λέω πως  μπορεί και εσάς να σας κυνηγάει ή φωνή της κάθε ΜΑΝΑΣ που φωνάζει μέσα από το Δαφνί ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑΥΤΟ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ  ΒΟΗΘΕΙΑ  ,όπως με κυνηγάει εμένα που το άκουσα από την Λίνα μέσα από το ψυχίατρειο.
Καμία Λίνα δεν πρέπει να υπάρξει από εδώ και εμπρός.
Κανένα παιδί φτωχού γονιού να μην γίνει βορά στα λιοντάρια που παραμονεύουν.

Μαρία Χρισταρά-Σπυρογιαννάκη