Το απόγευμα της Παρασκευής ήταν βαρύ ,βροχερό ,που και που μόνο κάνα πουλάκι πέταγε στον ουρανό αλλά μόνο για μικρή διαδρομή.
Ένα αστραπόβροντο έσχισε τα ουράνια και έφερε αναστάτωση στα σωθικά μας.Μια γυναικεία φωνή ούρλιαξε "ο Θεός δεν θα μας αφήσει ο Θεός "και όρμησε προς το μπαλκόνι.
Από εκείνη την ώρα και έως το επόμενο μεσημέρι ή γυναίκα ή ΜΑΝΑ ούρλιαζε. ΕΣΠΑΣΕ
Με μεγάλες προσπάθειες ανθρώπων αλληλέγγυων τελικά κατέληξε στο Δαφνί, που το προηγούμενο βράδυ είχαν αρνηθεί να την νοσηλεύσουν.
Μια χαρά γυναίκα νοικοκυρά καλή μάνα ,δουλευταρού είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς για το καλό του παιδιού της. Εδώ και πέντε χρόνια όταν την ρωτούσες τι κάνεις, έλεγε δεν ΥΠΑΡΧΩ
Πέντε χρόνια άνεργος ο πενηντάχρονος άντρας της και αυτή με έναν μισθό να πληρώνει 270 €ενοίκιο όλους τους λογαριασμούς ,τα προς το ζειν και τα έξοδα του δεκαπεντάχρονου παιδιού της.
Νιώθω απαίσια γιατί έχω θέρμανση και ένα πιάτο φαγητό όσο
υπάρχουν Λίνες.
Δεν μπορώ να σκέφτομαι τους άρχοντες στα μέγαρα με τα βελούδα και οι Λίνες να βρίσκονται στα ψυχιατρεία.
Όλοι μας εξαντληθήκαμε με τους ανόητους πολιτικούς μας που μας έφεραν σε αυτή τη θέση, αλλά αυτό που έζησα αυτές τις ημέρες δεν μου επιτρέπει να σιωπήσω.
Όλοι μαζί για να μην στέλνουμε μανάδες ,πατεράδες, γέροντες στα άκρα .Να συσπειρωθούμε ,εμείς οι απλοί άνθρωποι ,αφήσετε τους άλλους να σκέπτονται τα πλούτη τους που μπορεί μερικοί να απόκτησαν παράνομα ή τις δουλίτσες τους που πήραν γιατί είχανε τα μέσα από τον μπαμπά.
Να ρωτάμε ο ένας τον άλλον ξέρεις κανέναν που μπορώ να στηρίξω; Όχι πάντα με χρήματα .
Γιατί σας λέω πως μπορεί και εσάς να σας κυνηγάει ή φωνή της κάθε ΜΑΝΑΣ που φωνάζει μέσα από το Δαφνί ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑΥΤΟ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ,όπως με κυνηγάει εμένα που το άκουσα από την Λίνα μέσα από το ψυχίατρειο.
Καμία Λίνα δεν πρέπει να υπάρξει από εδώ και εμπρός.
Κανένα παιδί φτωχού γονιού να μην γίνει βορά στα λιοντάρια που παραμονεύουν.
Ένα αστραπόβροντο έσχισε τα ουράνια και έφερε αναστάτωση στα σωθικά μας.Μια γυναικεία φωνή ούρλιαξε "ο Θεός δεν θα μας αφήσει ο Θεός "και όρμησε προς το μπαλκόνι.
Από εκείνη την ώρα και έως το επόμενο μεσημέρι ή γυναίκα ή ΜΑΝΑ ούρλιαζε. ΕΣΠΑΣΕ
Με μεγάλες προσπάθειες ανθρώπων αλληλέγγυων τελικά κατέληξε στο Δαφνί, που το προηγούμενο βράδυ είχαν αρνηθεί να την νοσηλεύσουν.
Μια χαρά γυναίκα νοικοκυρά καλή μάνα ,δουλευταρού είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς για το καλό του παιδιού της. Εδώ και πέντε χρόνια όταν την ρωτούσες τι κάνεις, έλεγε δεν ΥΠΑΡΧΩ
Πέντε χρόνια άνεργος ο πενηντάχρονος άντρας της και αυτή με έναν μισθό να πληρώνει 270 €ενοίκιο όλους τους λογαριασμούς ,τα προς το ζειν και τα έξοδα του δεκαπεντάχρονου παιδιού της.
Νιώθω απαίσια γιατί έχω θέρμανση και ένα πιάτο φαγητό όσο
υπάρχουν Λίνες.
Δεν μπορώ να σκέφτομαι τους άρχοντες στα μέγαρα με τα βελούδα και οι Λίνες να βρίσκονται στα ψυχιατρεία.
Όλοι μας εξαντληθήκαμε με τους ανόητους πολιτικούς μας που μας έφεραν σε αυτή τη θέση, αλλά αυτό που έζησα αυτές τις ημέρες δεν μου επιτρέπει να σιωπήσω.
Όλοι μαζί για να μην στέλνουμε μανάδες ,πατεράδες, γέροντες στα άκρα .Να συσπειρωθούμε ,εμείς οι απλοί άνθρωποι ,αφήσετε τους άλλους να σκέπτονται τα πλούτη τους που μπορεί μερικοί να απόκτησαν παράνομα ή τις δουλίτσες τους που πήραν γιατί είχανε τα μέσα από τον μπαμπά.
Να ρωτάμε ο ένας τον άλλον ξέρεις κανέναν που μπορώ να στηρίξω; Όχι πάντα με χρήματα .
Γιατί σας λέω πως μπορεί και εσάς να σας κυνηγάει ή φωνή της κάθε ΜΑΝΑΣ που φωνάζει μέσα από το Δαφνί ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑΥΤΟ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ,όπως με κυνηγάει εμένα που το άκουσα από την Λίνα μέσα από το ψυχίατρειο.
Καμία Λίνα δεν πρέπει να υπάρξει από εδώ και εμπρός.
Κανένα παιδί φτωχού γονιού να μην γίνει βορά στα λιοντάρια που παραμονεύουν.
Μαρία Χρισταρά-Σπυρογιαννάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου