Ναι ή Όχι ;

Μπορεί με ένα ναι ή με ένα όχι να μιλήσεις για την ζωή των νέων παιδιών και την υπόλοιπη ζωή των ηλικιωμένων ;Θα γράψω εδώ για τα δικά μου ναι και όχι.

 Ναι θα πω στην αλληλεγγύη του πλούσιου προς τον αδύνατο, και μάλιστα όταν αυτός τον δάνειζε τόσα χρόνια για να τον υποδουλώσει.

 Ναι θα πω στη βοήθεια για την ανάπτυξη της ταλαιπωρημένης χώρας, που οι ηγεσίες της την πούλησαν για προσωπικό οικονομικό όφελος.

 Ναι λέω στην βοήθεια των προηγμένων εταίρων σε τεχνογνωσία, για να γίνει ο δημόσιος τομέας παραγωγικός ,για να λειτουργήσει ή δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν όσοι έφαγαν τις σάρκες της πατρίδας μας.

 Ναι στα μέτρα που μας επιβάλλονται και θα βοηθήσουν ώστε τα καταργηθούν οι συντεχνίες που χρόνια τώρα οι συνδικαλιστές τους έλυναν και έδεναν σε κάθε κυβέρνηση μόνο για το συμφέρον τους.

 Λέω όχι στα μέτρα που χτυπούν τους αδύνατους τους φτωχούς, τους νέους οικογενειάρχες. 

Όχι στον εξευτελισμό των νέων που ψάχνουν για μια δουλειά και δεν βρίσκουν. 

Όχι στα πεινασμένα παιδιά που δεν έχουν γάλα να πιουν αφού πέντε χρόνια οι γονείς τους είναι άνεργοι .

 Ο κόσμος σταμάτησε να γελάει, ζει πάντα με φόβο ,θα έχω δουλεία, θα κοπεί το ΕΚΑΣ του πατέρα μου και δεν θα μπορεί να με βοηθήσει, μήπως επιβληθούν νέοι φόροι στο πετρέλαιο και δεν μπορώ να ζεστάνω τα παιδιά μου .Οι πολιτικοί που θα πούνε Ναι σε όλα στους δανειστές καλό είναι να έχουν μπροστά τους τον ταλαιπωρημένο Έλληνα και όχι τον καιροσκόπο ή των τυχερό που έχει δουλειά και καταθέσεις.

 Ναι στην επιχειρηματικότητα ευκαιρίες για τους επενδυτές για να υπάρχουν χρήματα για κοινωνική πολιτική. Όχι στο βόλεμα των δικών μας για να μείνουμε στην εξουσία, όχι σε αυτούς που θέλουν να τιμωρήσουν τον Ελληνικό λαό για την επιλογή του

 Τελικά ναι ή όχι;  ΌΧΙ,  γιατί ήρθε ή στιγμή που εγώ θα αποφασίζω για την ζωή μου.

 Δεν φοβάμαι γιατί μεγάλωσα ανθρώπους που ξέρουν να αγωνίζονται και να μην κτυπούν τις πόρτες των πολιτικάντηδων

 Μας έκοψαν τα ΑΤΜ και μας έπιασε πανικός Ξέρουν το κόλπο καλά, ξέρουν πως εμείς οι νεοέλληνες δεν μπορούμε χωρίς χρήμα , γι΄ αυτό μπορούμε να κάνουμε το παν ,ακόμα και να πάμε γονατιστοί μπροστά τους με παρακάλια για τα γεμίσουν. Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου ,ας είμαστε ενωμένοι για πρώτη φορά και ας πούμε τη γνώμη μας σεβόμενοι ο ένας τον άλλον.

 Όταν όλα θα περάσουν  τα ναι και τα όχι δεν πρέπει να μας έχουν διχάσει, και το κυριότερο όταν αυτό γίνεται για ένα χρέος που εμείς ο λαός δεν έχουμε όλη την ευθύνη για την δημιουργία του. 

Εύχομαι το καλύτερο για την πατρίδα μας ,ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Μαρία Χρισταρά -Σπυρογιαννάκη.